چندین حالت می تواند باعث زنگ زدن و وزوز گوش شود. بعضی از آنها منجر به گرفتگی موقت گوش می شوند، اما برخی دیگر ممکن است باعث مشکلات شنوایی دائمی شوند. در صورت مداوم بودن علائم، فرد باید به پزشک مراجعه کند.
در این مقاله از وب سایت پزشک لاین به دلایل احتمالی گرفتگی و وزوز گوش می پردازیم. همچنین اگر نیاز فوری به گفتگو با پزشک دارید، میتوانید با مراجعه به بخش مشاوره آنلاین پزشکی، با بهترین متخصصان ما گفتگو کنید.
علت وزوز گوش چیست؟
1.تجمع موم گوش
جرم گوش که سرومن نیز نامیده می شود، ماده ای است که گوش برای محافظت در برابر عفونت گوش تولید می کند و مانعی فیزیکی در برابر آب و دیگر موارد ایجاد می کند.
به طور معمول، بدن از طریق یک مکانیزم خود پاک کننده، جرم گوش را از بین می برد، اما گاهی اوقات، این مکانیسم به درستی کار نمی‌کند و جرم گوش تجمع می یابد.
علائم تجمع موم گوش
افرادی که بیش از حد موم گوش دارند ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
- ناراحتی گوش؛
- از دست دادن شنوایی؛
- خارش؛
- وزوز گوش گوش؛
- گوش درد؛
- سرگیجه؛
- پری گوش.
برخی از افراد ممکن است دچار سرفه یا بوی بد ناشی از تجمع موم گوش شوند.
علت تجمع موم گوش
افرادی که بیشتر در معرض تجمع جرم گوش قرار دارند عبارتند از:
- افرادی با سابقه تجمع قبلی؛
- کودکان؛
- افراد مسن؛
- افراد دارای اختلال شناختی؛
- استفاده کنندگان از سمعک و گوشگیر.
سمعک ها و گوش گیر ها می توانند مکانیسم خود تمیز کنندگی طبیعی گوش را مختل کنند. این اجسام خارجی می توانند تولید جرم گوش را تحریک کنند.
درمان تجمع موم گوش
توجه به این نکته مهم است که حذف کامل جرم گوش همیشه فکر خوبی نیست. جرم گوش دارای خواص محافظتی و ضد باکتری طبیعی است.
دستورالعمل های عمل بالینی برای تجمع سرومن، سه روش زیر را برای برداشتن موم گوش توصیه می کند:
آبیاری: آبیاری شامل بیرون ریختن موم گوش با یک جت آب گرم است. آبیاری گوش ایمن و موثر است، ولی در این روش خطر کمی برای سوراخ شدن پرده گوش وجود دارد.
عوامل سرومنولیتیک: این عوامل جرم گوش را شل و پراکنده می کنند و نیاز به آبیاری یا حذف دستی با ابزار دقیق را کاهش می دهند. اغلب، پزشکان از عوامل سرومنولیتیک همراه با آبیاری یا حذف دستی استفاده می کنند.
برداشتن دستی: پزشک می تواند از ابزارهایی مانند کاوشگرها، قلاب ها، پنس ها و میکروسکوک برای استخراج دستی موم استفاده کند.
2. اختلال عملکرد لوله استاش
لوله استاش در گوش یک لوله باریک است که بینی و گوش را به هم متصل می کند.
عملکرد لوله استاش شامل موارد زیر است:
- محافظت از گوش میانی در برابر عفونت ها؛
- تهویه گوش میانی؛
- تخلیه ترشحات از گوش میانی.
هنگامی که لوله استاش به درستی کار نمی کند، افراد ممکن است دچار اختلال در عملکرد استاش شوند.
علائم اختلال عملکرد لوله استاش
یک فرد مبتلا به اختلال عملکرد لوله استاش ممکن است تجربه کند:
- شنوایی خفه؛
- درد؛
- زنگ زدن در گوش؛
- کاهش شنوایی؛
- احساس پری در گوش؛
- مشکلات با تعادل.
علت های اختلال لوله استاش
پزشکان هنوز علت دقیق اختلال عملکرد لوله استاش را مشخص نکرده اند.
برخی پیشنهاد می کنند که یک واکنش آلرژیک یا عفونت می تواند باعث تورم پوشش داخلی لوله استاش شود. در برخی شرایط، انحراف تیغه بینی می تواند منجر به اختلال عملکرد لوله استاش شود.
پزشکان دیگر گزارش داده اند که عضلاتی که باز و بسته شدن لوله استاش را کنترل می کنند، منقبض و شل نمی‌شوند.
افراد مبتلا به تومور یا آسیب فیزیکی نیز ممکن است دچار اختلال در عملکرد لوله استاش شوند.
درمان اختلال عملکرد لوله استاش
علائم اختلال عملکرد لوله استاش خفیف است و پس از چند روز بدون مداخله برطرف می شود. بلع، خمیازه و جویدن می تواند به تساوی فشار در سراسر غشای تمپانی کمک کند.
برخی از افراد ممکن است علائم را به طور مداوم تجربه کنند. اگرچه اختلال در عملکرد شدید، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
3. فشار سینوسی
افراد مبتلا به فشار سینوسی ممکن است دچار انسداد بینی یا گرفتگی گوش یا زنگ گوش شوند.
سینوزیت دلیل شایع افزایش فشار سینوس است. بعضی از افراد ممکن است دچار سینوزیت مزمن شوند.
علائم فشار سینوسی
برخی از افراد ممکن است علاوه بر انسداد بینی و گرفتگی یا زنگ گوش، این موارد را نیز تجربه کنند:
- کاهش حس بویایی؛
- حس فشار در صورت؛
- درد و حساسیت در صورت؛
- آبریزش بینی؛
- قطره پس از زایمان؛
- تب؛
- دندان درد(به طور معمول دندان های فوقانی).
علت های فشار سینوسی
مردم معمولاً از عفونت های ویروسی مجاری بینی به سینوزیت مبتلا می شوند. با این حال، گاهی اوقات، باکتری ها نیز می توانند منجر به عفونت شوند. سایر علت های سینوزیت عبارتند از:
- آلرژی؛
- التهاب غیر آلرژیک مجاری بینی؛
- ناهنجاری های آناتومیک؛
- سیگار کشیدن؛
- دیابت؛
- شنا، غواصی، کوهنوردی در ارتفاع زیاد؛
- عفونتها و جراحی های دندانی.
درمان فشار سینوسی
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) اظهار داشتند که بیشتر عفونت های سینوسی به آنتی بیوتیک نیاز ندارند. با این وجود، بیشتر آنها بدون درمان با آنتی بیوتیک به طور خود به خود برطرف می شوند.
افرادی که علائم معمولی یا شدیدی را تجربه می کنند که برای مدتی باقی میمانند، باید به پزشک مراجعه کنند، زیرا گاهی اوقات دارو لازم است.
4. گوش هواپیما
گوش هواپیما به ناراحتی ای گفته می شود که برخی از افراد هنگام بالا رفتن یا پایین آمدن هواپیما ممکن است احساس کنند.
برخی از افراد ممکن است طی این مورد گوش درد شدید داشته باشند.
علائم گوش هواپیما
گوش هواپیما ممکن است در یک گوش یا هر دو گوش وجود داشته باشد. شدت گوش درد در افراد مختلف متفاوت است. بعضی از آنها همچنین ممکن است کاهش توانایی شنوایی یا صداهای خفه را تجربه کنند.
علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- پری در گوش؛
- وزوز گوش؛
- سرگیجه؛
- خونریزی در گوش میانی.
علت های گوش هواپیما
افراد در صورت تغییر سریع در ارتفاع و فشار هوا، دچار گوش هواپیما می‌شوند.
هنگامی که فشار هوا به سرعت تغییر می کند، می‌تواند باعث برآمدگی غشای پرده گوش به سمت بیرون یا کشیده شدن به داخل شود که باعث درد در گوش میانی می شود.
درمان گوش هواپیما
پزشکان اقدامات پیشگیرانه زیر را برای گوش هواپیما پیشنهاد می کنند:
-خمیازه کشیدن، جویدن آدامس، بلعیدن؛
-پرهیز از خوابیدن در هنگام صعود و نزول؛
-اجتناب از مسافرت هوایی هنگام سرماخوردگی، عفونت سینوس، گرفتگی بینی، عفونت گوش یا جراحی گوش در زمان نزدیک؛
-استفاده از گوشگیر؛
-استفاده از مواد ضد احتقان.
5. عفونت گوش
پزشکان عفونت گوش را اوتیت می نامند. این بیماری در میان نوزادان 6 الی 24 ماهه شایع است.
علائم عفونت گوش
افراد مبتلا به عفونت گوش ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
- گوش درد؛
- تحریک پذیری؛
- سردرد؛
- خواب آشفته یا خواب ناآرام؛
- از دست دادن اشتها؛
- استفراغ؛
- اسهال؛
- تب پائین.
علت های عفونت گوش
عوامل بیماری زا مانند ویروس ها، باکتری ها یا ترکیبی از هر دو می توانند باعث عفونت گوش شوند. برخی از عفونت های گوش ممکن است به دلیل مواد حساسیت زا و سایر عوامل محیطی باشد. دلایل دیگر یا عوامل مرتبط ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-ژنتیک؛
-ناهنجاری های آناتومیک؛
-ایمپلنت های شنوایی؛
-کمبود ویتامین A؛
-عدم شیردهی؛
-قرار گرفتن در معرض دود.
درمان عفونت گوش
درمان معمولاً شامل آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDS) یا استامینوفن است.
6. بیماری منیر
بیماری منیر بیماری است که گوش داخلی را تحت تأثیر قرار می دهد. افرادی که مراحل اولیه بیماری منیر و کم شنوایی دارند ممکن است احساس کنند گوش هایشان مسدود است.
بیماری منیر می تواند تأثیر قابل توجهی در عملکرد اجتماعی فرد داشته باشد.
علائم بیماری منیر
افراد مبتلا به بیماری منیر ممکن است دچار کاهش شنوایی، وزوز گوش و سرگیجه شوند.
معیارهای تشخیصی بیماری منیر شامل موارد زیر است:
- سرگیجه ۲ یا چند قسمتی به مدت 20 دقیقه تا 12 ساعت؛
- کاهش شنوایی با فرکانس پایین تا متوسط در حین یا بعد از یک دوره سرگیجه؛
- پر بودن گوش یا وزوز گوش.
علت های بیماری منیر
برخی از محققان پیشنهاد می کنند که برخی عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در بیماری منیر نقش داشته باشند.
برخی مطالعات نشان داده است که افراد مبتلا به بیماری منیر ممکن است در حلزون گوش و اندام های دهلیزی در گوش گرفتگی داشته باشند. مایعات همچنین می تواند باعث سرگیجه و کاهش شنوایی شود، بنابراین علامت انحصاری بیماری منیر نیست.
درمان بیماری منیر
هیچ درمانی برای بیماری منیر وجود ندارد، اما پزشکان ممکن است برخی از روش های درمانی را برای کمک به افراد در کنار آمدن با علائم بیماری توصیه کنند.
برخی از درمان های بیماری منیر شامل موارد زیر است:
- تغییر سبک زندگی از جمله رژیم غذایی؛
- داروهایی مانند داروهای بیماری حرکت؛
- عمل جراحی.
7. نوروم صوتی
نوروم صوتی نوعی تومور خوش خیم است که روی اعصابی ایجاد می شود که شنوایی و تعادل را کنترل می کنند. این اعصاب ساختارهای گوش و مغز را بهم متصل می کنند.
با رشد تومور، می تواند به اعصاب فشار وارد کند و بر شنوایی و تعادل تأثیر بگذارد. این تومورها معمولاً به آرامی رشد می کنند، اما ممکن است بزرگ شوند.
علائم نوروم صوتی
در ابتدا ممکن است افراد علائمی را مشاهده نکنند.
علائم نوروم صوتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- از دست دادن شنوایی در طرف آسیب دیده؛
- وزوز گوش؛
- سرگیجه و مشکلات تعادل؛
- بی حسی یا فلج صورت.
اگر تومور بزرگتر شود، می تواند به ساختارهای مغز فشار وارد کند. بسته به ساختار مغز آسیب دیده، این می تواند زندگی را تهدید کند.
علت های نوروم صوتی
دانشمندان بر این باورند که ممکن است افراد از تولید بیش از حد سلول های شوان دچار نوروم آکوستیک شوند. سلولهای شوان برای محافظت، حمایت و عایق بندی اعصاب، دور سلولهای عصبی می پیچند.
به طور معمول، نورومهای صوتی از یک طرف رخ می دهد، اما ممکن است نورومهای صوتی دو طرفه وجود داشته باشد. این تومورهای دو طرفه از یک اختلال ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز نوع 2 نشأت می‌گیرند.
محققان همچنین اظهار داشته اند که تومورهای یک طرفه و دو طرفه از دست دادن عملکرد ژن ها در کروموزوم 22 اتفاق می افتد. این ژن رشد سلول های شوان را کنترل می کند.
درمان نوروم صوتی
تومورهای کوچک ممکن است نیازی به جراحی نداشته باشند. پزشکان ممکن است نظارت مکرر بر تومور را پیشنهاد دهند. برخی از افراد نیز ممکن است برای برداشتن تومور به جراحی یا پرتودرمانی نیاز داشته باشند.
تشخیص وزوز گوش
هنگام تشخیص وضعیت مربوط به گوش، پزشکان ممکن است نیاز به بررسی داخل گوش داشته باشند تا مایعات یا التهاب را بررسی کنند. در سایر وضعیت ها ممکن است برای ارزیابی کم شنوایی نیاز به آزمایش شنوایی داشته باشد.
از آنجا که بینی و سینوس به گوش متصل هستند، ممکن است گاهی اوقات پزشکان نیاز به بررسی بینی داشته باشند.
برخی از افراد ممکن است نیاز به تصویربرداری پزشکی داشته باشند، مانند افرادی که مشکوک به نوروم صوتی هستند.
پزشکان اطلاعات مربوط به علائم را جمع آوری می کنند و معاینات بالینی و تصاویر پزشکی را ارزیابی می کنند تا به تشخیص گرفتگی گوش یا صدای زنگ گوش کمک کنند، زیرا چندین بیماری باعث ایجاد این علائم می شود.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
افرادی که احساس می کنند به عفونت گوش یا سینوس مبتلا هستند باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. پزشکان ممکن است همیشه آنتی بیوتیک ها را برای عفونت پیشنهاد ندهند اما ممکن است درمان های حمایتی دیگری مانند شستشوی بینی را نیز انجام دهند.
هر کسی که خونریزی، درد شدید، کاهش شنوایی یا بی حسی در صورت داشته باشد، باید فوراً به پزشک مراجعه کند.
همانطور که گفته شد، مردم نباید اقدام به برداشتن موم گوش کنند. آنها برای مشاوره در مورد اینکه آیا تجمع نیاز به برداشته شدن دارد یا نه، باید با پزشک مشورت کنند. پزشکان می توانند با استفاده از تکنیک های مناسب پاک کننده، جرم گوش را بردارند.
اگرچه هنوز درمانی برای بیماری منیر وجود ندارد، اما در صورت تأثیر این بیماری بر فعالیتهای روزمره، بهتر است افراد با پزشک مشورت کنند. پزشکان ممکن است درمان هایی را پیشنهاد دهند که می تواند کمک کند.
خلاصه مطلب وزوز گوش
بسیاری از شرایط مختلف می توانند باعث گرفتگی یا زنگ زدن گوش شوند. برخی شرایط ممکن است باعث مسدود شدن موقت گوش شوند، مانند گوش هواپیما یا عفونت. برخی موارد مانند التهاب مزمن و تومورها نیز ممکن است باعث مشکلات شنوایی دائمی شوند.
اگر کسی گوش هایش مسدود شده یا زنگ میزنند، باید با پزشک صحبت کند تا علت آن مشخص شود. پزشکان در مورد علائم سوال می کنند، معاینات بالینی انجام می دهند و ممکن است تصویربرداری پزشکی را درخواست کنند.
افرادی که گرفتگی یا تجمع موم گوش دارند باید از پاکسازی خانگی جرم گوش خودداری کنند و با پزشک در این باره مشورت کنند و در صورت لزوم اقدامات لازم را با تجویز پزشک انجام دهند.
